W ten dzień milczenie czas przerwać. W ten dzień swój ślad trzeba zostawić na blogowym podwórku. Za chwilę wybiję godzina W a ja jak co roku w tym czasie włączę Teleexpress, zrobię tak bardzo głośno by słychać było ten dojmujący dźwięk syren (zawsze mam dylemat słuchać syren w tv, radio, czy wsłuchać się w te w mieście?). W tym roku moje zadumanie trwać będzie dłużej bowiem na stronie Muzeum Powstania Warszawskiego będzie można oglądać obraz online kilku ulic stolicy. Mnie zawsze widok stającego na ten moment miasta wzrusza totalnie i za każdym razem obiecuje sobie, że za rok i ja tam znajdę się pośród tych oddających hołd.
Rokrocznie wywieszam za okno małą samochodową flagę (duża taka "prawdziwa" wisi w oknie u taty, są więc w mieście dwie na pewno). Rokrocznie powtarza się ten sam rytuał, rokrocznie histerycznie przekopuje wszystkie zakamarki mieszkanka w poszukiwaniu flagi, którą rokrocznie odkładam w jakieś tym razem najlepsze do zapamiętania miejsce. Nic z tego. To nie działa. Jednak w tym roku moja flaga wędrowniczka przesadziła! Nie odnalazła się zwyczajnie. Przejrzałam wszystkie te możliwe i te niemożliwe miejsca, w których mogłaby się schować. Nie ma! Ostatnio wywiesiłam ją 2 maja. Konkretnie wywieszaniem zajmował się mąż (skomplikowany system umocowań do okna) . Zdejmowaniem także zajmował się on. On mąż ją gdzieś położył i nie ma:( Nie wiem chyba wywieszę w takim układzie męża!
Tak mi jest przykro....buuuuu. No nic ważne co w sercu!
Snuje się za mną dzień cały, w głowie siedzi.
Bez Lao Che się nie da! Świeżynka spod Muzeum Powstania Warszawskiego. Jakże chciałam tam być!
Za 10 minut godzina W. Jestem cała w oczekiwaniu. Bardzo chce się zatrzymać. Zatrzymaj się Ty!
"1 sierpnia we wtorek 1944 roku było niesłonecznie, mokro, nie było za bardzo ciepło." Miron Białoszewski.
No właśnie, czas przyjechać do stolicy, zanim stuknie 70! (powstaniu w sensie że ;)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam