Jeden dzień pracy w miesiącu dla książki/ek:)

Postanowiłam, że jeden dzień pracy będzie poświęcony intencji zakupu ksiażek 2 tańszych, kilku promocyjnych lub jednej wypasionej. Szału nie będzie, ponieważ zarabiam najniższą krajową. No tak się czasem zdarza, tak się zdarza zazwyczaj, że zacytuje mojego ukochanego Świetlickiego, tak się zdarza tysiącom ludzi w tym kraju i mi się tak zdarzyło. Taki lajf jak to powiadają:)) Moja dzienna dniówka wynosi aż 50 złoty! (na szczęście i zdarzają mi się czasem i takie godzinówki, w ramach fuszki:)) To się nazywa

kontrast hihi.

No ale nie ma co się roztkliwiać nad czymś na co chwilowo się wielkiego wpływu nie ma, a cieszyć się, że można sobie ten jeden dzień pracować z myślą, że nagroda nadejdzie. Od razu lżej się na sercu robi i co najważniejsze CIEPLEJ!:)

Tak więc w sobote po basenie,  po pysznym obiadku, a przed kinem zajrzałam do Empiku.

Przyszłam w konkretnym celu. Rozgladam się, są inne tegoż autora książki, ale tej, o którą mi chodzi nie ma. No nic myślę, trudno. Idziemy na polowanie innej. Co się odwlecze to nie uciecze. Jak nie teraz to za miesiąc. Więc krążę, jak w amoku. Chciałabym wszystko. Policzki mnie palą, rozedrgane ręce co rusz chwytają po którąś  książkę.

A one już wiedzą, te książki, że przyszedł taki wygłodniały jamochłon książkowy, co to dawno nie doświadczał tego cudownego uczucia nabywania książki na własność! Już poszła fama po półkach. Przekazują sobie książeczki jakimś tajemnym kodem: uwaga idzie na zaganiczną, atakujcie! No "Opowieści dla Abrama" pokażcie się. No Janiko Katz zbliża się. Bierze Cię do ręki i coś szepcze. A obiecuje, że wróci po Ciebie. Ok. Uwaga skręca w uliczkę polską. Uwaga książki, idzie pewnym krokiem, jakby wiedziała po co. Którą z Was wybierze?

OOO Osiecką? "Czytadła"? znowu te same szepty? Że cierpliwości, następnym razem? No ok. Zaufamy ci:)

Idzie w strone bestellerów. Szuka, szuka. Jest, bierze do reki. Sprawdza cenę. Jeszcze tylko pytanie do umęczonego męża, którą z tych trzech wytypowanych wybrać. Kryterium cenowe hihi.

 Mąż generuje tylko grymas twarzy pt: kochanie gorąco tu, potrzebuje kawy! i milknie. Idzię na muzykę i dla spokojności chowa się za wielkimi słuchawami. Teraz już jest ponad gorącem, pragnieniem kawy...i moimi pytaniami:)

Pytanie zresztą  i tak było z gatunku retorycznych, bo i tak decyzja została już wewnętrznie podjęta. Jamochłon książkowy bierze książkę z rodzimego polskiego podwórka co to o kroplach i o Mariolii  jest w tytule. Nigdy wcześniej nic tej autorki nie czytała,a pewnie warto!

Uwaga książeczki wybór dokonany. Nie ma co już się wychylać i machać niezagiętymi jeszcze rogami.

Tak więc ja jamochłon podążam do kasy. Przy kasie stojąc w kolejce rozglądam się zachłannie, sycę oko. Starczyć wszak musi mi na miesiąc (akurat! hihi) Tak stoję sobie, słodki cieżar mi w ręku zalega, patrzę a tu w zupełnie niespodziewanym miejscu stoi sobie książka, po którą tu pierwotnie przyszłam.Noo nieswojo mi trochę, bo już się z Mariolą i kroplami zdążyłyśmy polubić.

 No ale nic, przywitam się tylko i sprawdzę cenę, Książka w twardej oprawię, więc droższa, niż ta którą dzierżę w dłoni. Zapytuję miłą panią z Empiku czy może egzemplarza w miekkiej oprawie, dla tych co to najniższą krajową:)) zarabiają aby nie ma na stanie?

Nie ma.

 Trzymam w ręku jeszcze słodszy ciężar, prowadząc monolog wewnętrzny. 44 zł drogo.! :( Może jak mi jakieś dodatkowe pieniążki wpadną, to wtedy... wróć te dodatkowe to się pieniądze nazywają, a te z wypłaty to pieniążki są hihi. Procesowi decyzyjnemu przygląda się miła pani. Odkładam więc książkę na miejsce, a ona... a ona w ostatniej sekundzie wysmykuje mi się z rąk i łup z ogromnym łoskotem (jak to na rzeczone "łup" przystało) pada na ziemie. Spoglądam trwożnie na miłą panią i podnosze z troską książeczkę. Cała pierwsza strona z mapami zagięta. Oj bidulko! Taki skok samobójczy niemalże wykonać! Wymieniam z miłą panią uwagi, że to w takim razie znak, że po prostu musi iść ze mną, a w myślach ją tulę i gładzę po tej stronie co się tak strasznie zagieła (książkę, nie miłą panią)  A i trochę mi też głupio jest.

No wiedziałam, że Cejrowski to wariat, ale, że będzie skakać desperacko z wysokości na glebę to nie przypuszczałam!:) No ale dobra Chłopaku idzimy do domu! Odkładam Mariole i krople na miejsce, stawiam w rządku takich samych książek. Kto wie czy tam nie doszło do jakieś ostrej wymiany zdań między  Wojtkiem a Gośką:

Gośka: Ty małpo jedna! Już się witałam z gąską i z ta panią w czerwonych okularach, co to jej włosy basenem czuć, szłam do domu! a teraz muszę wrócić na półkę!

Wojtek: Oj tam, oj tam!

 Wróce po każdą książkę, której obiecałam! O cierpliwość proszę tylko:)

A to ten wariat, co to skakał, skakał i wyskakał:))

P.S coś mi się tu klinkęło. Najpierw zameściłam zdjęcie potem tekst i jakoś się tak dziwnie tekst układa:) Ale czytelnie w miarę mam nadzieję:))