Bawełniaki-czyli druga obrącznica:)

Wczoraj 26.06 minęła nasz druga bawełniana rocznica ślubu:) Data łatwa do zapamiętania, bowiem w tym dniu ogłoszono światu, że król popu Michalel J. odszedł dnia poprzedniego z tego łez padołu.

Jako zdeklarowane antychrysty obiecaliśmy panu urzędnikowi, że stworzymy piękną najmniejszą jednostkę społeczną i już:) Bez nerwów na absolutnym chilloucie:) Pan urzędnik był przesympatyczny i wykazał się wielką wyrozumiałością, gdy na pytanie zadane na zapleczu (podczas udowadniania za pomocą dowodów osobistych, że my to my) czy może coś dla nas zrobić z rozbrajającą szczerością odrzekłam: tak jak dostanę głupawki proszę mnie kopnąć w kostkę. W kostkę mnie nie musiał kopać ale był czujny...czujny jak ważka hihi. Jedyny stres jaki odczuwałam to strach przed czającą się za rogiem (jak żubr) głupawką. Poważnie stanowiła ona zagrożenie! Jakoś udało mi się ową głupawkę pewnie jednak trochę na tle nerwowym okiełznać i o 14.15 przyjmowaliśmy kwiaty, kopertki i całowaliśmy się z gośćmi a to w prawy a to w lewy policzek:) cmok cmok-pocałuj żabkę w łapkę:)

Ceremonia i tzw: wesele to znaczy impreza (użycie słowa wesele byłoby szczęśliwie nadużyciem semantycznym) były luźne, stroje wieczorowe nie obowiązywały. Ku uciesze gawiedzi tradycyjnego wesela oczepin i rzucania kwiatem  także nie było w repertuarze, za to była dobra impra taneczna. Oboje mamy małe rodziny i zaprosiliśmy tylko naprawdę najbliższą rodzinę, resztę gości stanowili nasi znajomi:) Ja nie bardzo się odnajduje w takich oficjalnych uroczystościach i wiem, że gdybym miała zorganizować wesele pod czyjeś dyktando, nie po mojemu, to byłoby mi bardzo ciężko. Pewnie bym się nagięła, ale na szczęście nie musieliśmy spełniać nie swoich oczekiwać bo tradycja i inne takie tam:) Co najważniejsze: nikt od nas tego nie oczekiwał!:))
Tak więc konwencje, w jakiej była impreza wymyśliłam ja. Traf chciał, że miejsce, w którym odbyła się impreza poweselna już było utrzymane w stylu lat 60 wystarczyło tylko dodać kilka filmowych dodatków i gotowe:) Stroje uszyte według mojego pomysłu, mąż w trampkach, do ślubu pojechaliśmy syrenką.

Ileż było zabawy podczas wymyślania i organizowania. Każdemu życzę takiego poczucia wolności:)

Że niby się kłócimy:)

Oto moja ślubna torebka. Uwierzycie jeśli Wam powiem, że upolowałam ją w second handzie za całe 12zł:))

Oto my w całej okazałości:)

strasznie umęczeni blaskiem fleszy rozhisteryzowanych paparazzi...

... na odsapkę (o nowe słowo) usiedliśmy w fotelach kinowych, w którym to kinie miał miejsce dalszy pościg naszego prywatnego fotografa:) To moje naturalne środowisko. Pomysł zrobienia zdjęć w bibliotece przyszedł mi dopiero później:( Jaka szkoda!

A propo, tak wyglądało nasze zaproszenie. Jak konwencja, to konwencja:)

Jedzonko przygotowaliśmy sami przy pomocy przyjaciół. Zestaw dźwięków skompilowałam ja sama tymi ręcami (a i dj. był zmyślny).Alkoholu nie kupowaliśmy, kto chciał mógł zamówić w barze, albo przynieść ze sobą. Nikt się nie uchlał, nikt nie spał na stole...pełna kulturka:) Byliśmy cudownie samowystarczalni:) No taką imprezkę weselną mogę mieć co tydzień. I wszystko nam się zwróciło z zawartości kopert:)

Płytka, którą skonstruowałam na tę okoliczność (nazwana składakiem weselnym), na której znalazły się numery, których nie miałam wcześniej na żadnych płytach jest moją ukochaną płytą wyjazdową. Towarzyszy nam w każdej naszej podróży. Jest na niej taka mieszanka muzyczna, że pomimo tego, że słuchałam jej już wiele razy za każdym razem mnie zaskakuje kolejny numer. Nigdy nie wiem co się czai za następnym dźwiękiem.

Zaczyna się od "Byłaś serca biciem..." Zauchy, zaraz potem Anna Maria Jopek chce zatrzymać ten świat i wysiadać, po to by za chwile wybiły nas z nostalgii dźwięki skocznej Chumbawamby i punkowego Dead Kennedys czy Sex Pistols. I jak już się rozbujamy (zawsze mnie w podroży ponosi na przednim siedzeniu) nagle pojawia się kojący głos Franka Sinatra na 3 numery, po to by oddać następnie pole dźwiękowe  Grease. A jak się nam znów zbyt skocznie zrobi, to spokojność wprowadza Sława Przybylska z najcudowniejszą jesienią świata i hotelem pod Różami z pokojem numer 8 (zawsze chciałam spotkać tego staruszka portiera, co z uśmiechem dawał klucz). A żeby nie było w drodze zbyt sentymentalnie do tańca porywa nas Gossip, Toutch and go czy Oszibarack. Nie braknie na płycie i myśli polskiej. Mojego kawałka podłogi Mrs Zooba, po której biegały by nogi, nogi setki nóg tupią, tupią tup, tup,tup Maanamu, po to by schronić się w wysokiej wieży otoczonej fosą...Płyta jest cudownie dłuuga i się zwyczajnie nie nudzi. Nie zmieściła się Ostatnia niedziela i Grechuta i jego muza pomyślności. Było mi bardzo przykro.

Czy byliście na weselu, na którym po takim numerze następował by ten (co to mi się zmultiplikował niespodzianie)

a na deserek taki:

(bo w końcu punki nie cukierki) ja byłam na takim weselu i cieszę się, że to było moje własne "wesele":)))