Jestem, jestem melduje sie:)

Jestem, jestem się melduje:) Będzie pierwszy stosik książek bibliotecznych jeszcze ze starego roku. Stosik upolowany jeszcze zanim powzięłam postanowienie, żeby biblioteki szerokim łukiem póki co omijać, detoks bibliotekowy uskutecznić w celu w książkach własnych się zaczytywania:)

Oto i on w zamierzeniu ostatni stosik (przecież wiem, że się prędzej czy później złamie)

plus książka Jandy w ramach książki za złotówkę-mlask:)

Czy mi ta sztuka wychodzi? Byłam zmuszona odwiedzić bibliotekę, ktoś czekał na zamówioną książkę. Nie mogłam pozwolić by czekanie tego kogoś trwało zbyt długo. Weszłam ze stosem do oddania i pomimo tego, że miałam czyste konto wyszłam z jedną książeczką tylko. Za Pilcha co to z boczku bloga jego buziuchna wyziera chwyciłam i czem prędzej czmychnęłam z biblioteki, bo już inne książki nawoływały żeby je wybrać i zabrać do domu. O nie! O rychłym czmychnięciu zadecydowała zapewne świadomość, że mąż czeka w autku, a był to mąż głodny niemożliwie...:) Dziękuje mężu, bo dzięki temu nie wyszłam z kolejnym stosem:) Szlaban dałam sobie na bibliotekę, ale czy dałam sobie zakaz pożyczania książek w ogóle również od znajomych? Teoretycznie embargo powinno dotyczyć wszystkich książek z obcych źródeł pochodzących, ale kto to powiedział? hihi

No i nie dałam rady. Pożyczyłam! I znów moje książeczki z własnej półeczki muszą poczekać na swoją kolej. Słyszę jak popłakują cichutko, chlipią po kątach. Biedactwa moje!

U tej właśnie koleżanki zaliczyłam mały odlocik na legalu. Rzeczona koleżanka ćwiczy od jakiegoś czasu jogę, podchodzi do tego poważnie mnie od czasu do czasu nieskutecznie indagując w tej kwestii. Ma w domu specjalną poduszkę i wałek i taki śmieszny specjalny pas co to rozciąga cię na lewo i prawo. I jak się tak ległam na tym wałku, plecki mi się wyprostowały, a ja się relaksowałam (do jogi mi dość daleko, bo to wbrew pozorom wysiłku nie małego wymaga, ale akurat ta pozycja była wybitnie wypoczynkowa). Podczas tego leżakowania mego dźwięki mi cudne towarzyszyły. Pink Floyd mi grało. Shine On you Crazy Diamond do uszek mych złaknionych dolatywało. Ale jakże to grało! Z winylowej płyty to grało, cudownymi trzaskami co czas jakiś urozmaicone. Jedno jest pewne, ja muszę mieć w domu adapter i własne płyty! Ja to wiem od dawna, tylko teraz mi się przypomniało jak ja bardzo  tego chcę! Mąż się średnio cieszy, bo on mnie zna i wie, że to będzie jakiś szał kupowania płyt. Ajajaj

Stary rok zakończyłam bardzo przyjemnie zakupiłam sobie pierwszy raz od nie wiem jak dawna nowe dwie książeczki bez żadnej okazji pt. urodziny, imieniny czy Gwiazdka. Jakaż to jest radość móc bez żadnych wyrzutów sumienia wrzucić do koszyczka aż dwie wyczekane książeczki i swobodnym krokiem udać się do kasy i bez trzepotania narządów wewnętrznych kwotę należną za dobra zapłacić. Jakież to jest poczucie wolności! Ale zaraz, zaraz czy ja aby o tym nie wspominałam? :))

Dwie nowe książeczki: "Po Syberii" i "Wojna nie ma w sobie nic z kobiety" plus wygrany Mann i Materna, oraz książka z księgarni za 5 złoty:)

Kilka dni wcześniej z koleżanką udałyśmy się na polowanie wszelakie. Ja z bilionem w portfelu z bijącym sercem, że w końcu nie muszę się nad każdą wydaną złotówką zastanawiać udałam się najpierw do mojego ulubionego antykwariatu, w którym jak wiecie zawsze było mnóstwo książek, w którym katusze niemożliwe przechodziłam nie mogąc zakupić wszystkich upatrzonych pozycji. A tam? A tam kochani moi półki zionęły pustką! Nie znalazłam ani jednej książki, którą chciałabym ze sobą zabrać! Jakże smutno mi było.

 Myślę sobie: no dobrze zdarza się, ale jak sytuacja powtórzyła się we wszystkich second handach na trasie stwierdziłam, że widocznie już takie moje szczęście parchate, że łupy zdarzają mi się tylko wtedy kiedy akurat nie mam pieniędzy. Ot taka wesoła prawidłowość:))Chociaż słowo "akurat" nie oddaje w pełni sytuacji, w której jeszcze do niedawna się znajdowałam. Na szczęście gazetownik na zdjęciu powyższym pozostał na upatrzonej wcześniej pozycji. Czekał na mnie cierpliwie aż w końcu go zabiorę ze sobą. Czekał a cena jego malała, aż w końcu w dniu, w którym przyszłam go zabrać zmalała do 35 złotych. Pierwotnie gazetownik był biały. To mój honorowy tego dnia łup:))

A co w pracy? W pracy moi drodzy dobrze. Tylko za bardzo nie lubię momentów kiedy na drugiej zmianie zostaję tam na dole zupełnie sama a wiatr tak świszczy nieprzyjemnie. Wyobraźnia podsuwa mi różne fabularne ciekawe rozwiązania:) brrr

No i Trójeczki słuchać nie mogę jednak. Internet nie jest w stanie temu podołać a radyjko z telefonu trzeszczy i słuchanie staję się po dłuższej chwili męczące. Jakże ja tęsknie za Trójeczką. Odżałuje nawet poranne i popołudniowe audycje, ale piątkowej Muzycznej Poczty UKF i późniejszej audycji Margańskiego będę żałować w każdy piątek:( Łzy rozpaczy lać będę!:((

Na szczęście dzięki trzem królom piątkowy dzień w całości spędziłam z radyjkiem. I jakie to szczęście, że akurat w ten dzień trafiła się audycja popołudniowa poprowadzona brawurowo przez pana Strzyczkowskiego, Andrusa i Wałkuskiego. Audycja "Album rodzinny" to był majstersztyk. Rechotałam przez cały czas:)Zaiste uroczy to pomysł pokazywać zdjęcia redaktorów trójkowych dzieciakom. 

http://www.polskieradio.pl/9/308/Artykul/512421,Trojkowy-gabinet-osobowosci-czyli-dzieci-widza-lepiej

Z całego serca polecam!! Dobrze wiedzieć, który z redaktorów trójkowych wygląda na księdza pączkarza, a który ma oczodoły hihihihi. Cudowne!!

Uciekam spać, umęczona nieco po dość mocno intensywno-imprezowych trzech dniach:)

Dorbanoc:)